از زمان‌های بسیار دورتاکنون طنز از درون شرایطی بی‌تناسب، ناهماهنگ و غیر عادلانه بیرون آمده است. بیان مشکلات و ناهنجاری‌های اجتماعی مانند ریا، دروغ، حسد، تزویر، بی‌عدالتی و سالوس با زبان طنز تاثیرگذاری فوق‌العاده‌ای دارد. طنز تلنگری است که انسان‌های غفلت زده را بیدار کرده و آن‌ها را از تفاوت میان وضعیت چنان که هست و چنان که باید باشد آگاه می‌سازد. در این مجموعه به طنز در ادبیات کهن ایران پرداخته شده و به این خاطر حکایات طنز از کتاب‌های بسیار مهم و تاثیرگذاری چون: لطایف الطوایف، رساله دلگش، جامع‌التمثیل، امثال و حکم، طوطی‌نامه، سندباد نامه، فوائد السلوک، مرزبان‌نامه، انوار سهیلی، بهارستان، روضه خلد، جوامع الحکایات و فیه ما فیه دستچین شده‌اند. اگرچه این‌کتاب‌ها خود به تمامی کتاب طنز نیستند؛ اما از حکایات طنز نیز خالی نیستند، به عنوان مثال روضه لد یا مرزبان نامه که آکنده از حکایات حکمی و تربیتی می‌باشند اما خالی از حکایات طنز نیز نمی‌باشند و یا کتابی چون فیه ما فیه که مجموعه‌ای از گفتارهای عرفانی مولاناست. اما حکایات طنز هم در آن یافت می‌شود... .