ریموند کلوی کارور جونیور نویسندهٔ داستان های کوتاه و شاعر امریکایی بود. او یکی از نویسندگان مطرح قرن بیستم و هم چنین یکی از کسانی شمرده می شود که موجب تجدید حیات داستان کوتاه در دههٔ ۱۹۸۰ شده اند. پیشهٔ کارور به عنوان نویسنده به داستان های کوتاه و شعر اختصاص یافته بود. موضوعات و ایده های آثار او که عموما بر تجربه های کارگری تمرکز دارند به وضوح انعکاسی از زندگی خودش هستند. همین مسئله را می توان در مورد بن مایه های مکرر اعتیاد به الکل و بازپروری از آن که در آثار وی موجود است، مطرح کرد. سبک نوشتار کارور و بن مایه های آثار او معمولا مانند عناصر سازندهٔ آثار ارنست همینگوی، آنتوان چخوف و فرانتس کافکا است. هم چنین او را تأثیرپذیرفته از آثار ایساک بابل، فرانک اوکانر و و. اس. پریچت برشمرده اند. با وجود این، به نظر می رسد بیشترین تأثیرپذیری او از جانب چخوف باشد که انگیزهٔ او برای نوشتن داستان کوتاه «پیغام» (به انگلیسی: Errand) باشد. این داستان که یکی از آثار مربوط به اواخر عمر کارور است، آخرین ساعات زندگی چخوف را به تصویر می کشد. عمدتا، کمینه گرایی) مینی مالیسم( به عنوان یکی از ویژگی های بارز آثار کارور شمرده می شود. ویراستار وی در مجله اسکوآیر، گوردون لیش، نثر کارور را به این سمت هدایت می کرد. سبک وی را با عنوان «واقع گرایی کثیف» (به انگلیسی( dirty realism نیز خوانده اند. کتاب وقتی از عشق حرف می زنیم مجموعه ای از گزیده ی داستان های این نویسنده است. و نام کتاب نیز از نام یکی از مطرح ترین داستان های کارور برداشته شده است. این کتاب را پریسا سلیمان زاده و زیبا گنجی ترجمه کرده و نشر مروارید آن را منتشر کرده است.