جلال‌الدین محمد بلخی (۶ ربیع‌الاول ۶۰۴ – ۵ جمادی‌الثانی ۶۷۲ هجری قمری) معروف به مولانا، مولوی و رومی، شاعر پارسی‌گوی ایرانیاست.نام کامل وی «محمد بن محمد بن حسین حسینی خطیبی بکری بلخی» بوده و در دوران حیات به القاب «جلال‌الدین»، «خداوندگار» و «مولانا خداوندگار» نامیده می‌شده‌است. در قرن‌های بعد (ظاهرا از قرن ۹) القاب «مولوی»، «مولانا»، «مولوی رومی» و «ملای رومی» برای وی به کار رفته‌است و از برخی از اشعارش تخلص او را «خاموش» و «خموش» و «خامش» دانسته‌اند. زبان مادری وی پارسی بوده‌است. نفوذ مولوی فراتر از مرزهای ملی و تقسیمات قومی است. ایرانیان، افغان‌ها، تاجیک‌ها، ترکیه‌ای‌ها، یونانیان، دیگر مسلمانان آسیای میانه و مسلمانان جنوب شرق آسیا در مدت هفت قرن گذشته به شدت از میراث معنوی رومی تأثیر گرفته‌اند. اشعار او به‌طور گسترده‌ای به بسیاری از زبان‌های جهان ترجمه شده‌است. ترجمه سروده‌های مولوی که با نام رومی در غرب شناسایی شده به عنوان «محبوب‌ترین» و «پرفروش‌ترین» شاعر در ایالات متحده آمریکا شناخته می‌شود. "عشق باید اعطا شود، نه محاسبه. عشق فداکاری است نه جستجو. اگر برای این کار وقف و سوخته باشی، عشق از تو دور نیست.» مولانا، پرخواننده ترین صوفی جهان، می گوید: «راه های زیادی برای رسیدن به خدا وجود دارد. وقتی می گوید "من عشق را انتخاب کردم..." عشق را به عنوان استعاره ای از "فداکاری" در مقابل ما قرار می دهد.