پائولو کوئلیو این نگرش‎ها و برداشت‌ها را از فرهنگ‌ها و ملل مختلف الهام گرفته است و خودش معتقد است که نباید نام پندنامه به این کتاب داد. بلکه، تبادل تجربه است؛ کتاب‌هایی که او آنها را خوانده و یا داستانهایی که در هر حال متعلق به میراث روحانی نسل بشر هستند و مورد استفاده او قرار گرفته اند. او همچنین درباره محتوای مطالب اینطور گفته است که قسمت اعظم نوشته‌های این کتاب را مدیون همزیستی یازده ساله با استادش می‌داند و از آموزه‌های او استفاده کرده است.