«یوری» و «فیشر» چهار قاعده برای مذاکره موثر را ارائه می کنند: تمایز قائل شدن میان افراد و مشکلات، تمرکز بر منافع به جای جایگاه ها، ایجاد گستره ای از گزینه ها قبل از پذیرش توافق، و پافشاری بر شکل دادن توافق بر اساس معیارهای عینی و غیرشخصی. به علاوه، سه مانع رایج در مذاکرات، و روش هایی برای غلبه بر آن ها مورد بررسی قرار می گیرد. فرآیند مذاکره با تحلیل وضعیت یا مشکل، منافع و نگرش های طرف های دیگر، و گزینه های موجود آغاز می شود. مرحله بعد، برنامه ریزی برای روش های واکنش نشان دادن به وضعیت و طرف های دیگر است. در نهایت، طرف های مذاکره، مشکل اصلی را به بحث و گفت و گو می گذارند تا راه حلی را بیابند که همگی با آن موافق هستند.