جیمز روز-ایوانز، یکی از باتجربه‌ترین و مبتکرترین کارگردانان بریتانیایی و بنیانگذار تئاتر "همستد"، تاریخچه ی تئاتر تجربی را از مبدأ آن از طریق شخصیت‌های کلیدی مانند استانیسلاوسکی، میرهولد، کریگ، آپیا، کوپو، آرتو بررسی می‌کند. او به اصلی ترین کارگردانان سبک تجربی چون پیسکاتور، برشت، گروتوفسکی و تا آخرین آزمایشات مهابهاراتای باشکوه پیتر بروک می پردازد. این یک نسخه جدید و گسترش یافته از یک کتاب بسیار موفق و پرکاربرد است. همانطور که خود جیمز روز-ایوانز می‌نویسد: «من متقاعد شده‌ام که اگر فردی تمرین‌کننده تئاتر باشد، دیدن و دانستن آنچه در همه هنرها می‌گذرد، بخش مهمی از وظیفه‌اش است. ما چیزهای زیادی برای یادگیری از یکدیگر و همچنین از درس های تاریخ داریم.» در بخشی از مقدمه ی کتاب تئاتر تجربی آمده است: "تصور آرتو از تئاتر بیکلام پیش از همه به وسیله نوآوران رقص مدرن، مثل مارتا گراهام، که شکل کاملا تازه ای از تئاتر آفرید، تحول یافت. کارهای او که خودش آنها را خط نگاره های قلب انسانی توصیف می کرد، غالبا تماشاگرانش را به اضطراب می انداخت. همچنانکه رابرت هوران" درگاهنامه رقص آمریکا ۲۱ اشاره کرده است، اگر گاهی تماشاگران مار تا گراهام از تصویر پردازی او جا می خوردند، بدان سبب بود که هنوز برای رویارویی با واقعیت روانشناختی، که اساس هنر اوست، آمادگی نداشتند. آنها با تئاتری روبرو بودند که در پی سر گرمی شان نبود بلکه از آنان توقع داشت."