«میسی» که هنوز به شکل کامل با غم مرگ ناگهانی پدرش کنار نیامده، به چیزهای امن و قابل پیش بینی پناه می آورد، از جمله دوست پسر باهوش و باثباتش «جیسون». اما وقتی «جیسون» در تابستان به «کمپ نابغه ها» می رود و از طریق ایمیل به «میسی» اطلاع می دهد که می خواهد برای مدتی از او فاصله بگیرد، «میسی» مجبور می شود به تنهایی در جست و جوی آرامش و خوشحالی باشد. او پس از مدتی شغلی را در یک شرکت کیترینگ می یابد. «میسی» حالا احساس می کند که بالاخره فرصتی را برای غلبه بر رنج فقدان پدرش به دست آورده است—به خصوص هنگامی که با «وس» وقت می گذراند: پسری مهربان و هنرمند که انگار بهتر از هر کس دیگر «میسی» را درک می کند.