کتاب اسطوره‌های عشق

هر تصوری از عشق، ایده خاصی از انسان و معنای زندگی را ترجمه می کند. بنابراین، تلاش برای درک رابطه بین روح و اروس به منزله ی به چالش کشیدن مفاهیم مختلف در ادیان اصلی است. همانطور که شرق می آموزد، اگر خود تنها یک توهم است، چگونه یکی می تواند دیگری را برای خود دوست داشته باشد؟ اگر لازم است، همانطور که انجیل نشان می دهد، همسایه خود را "مثل خود" دوست داشته باشیم، آیا به این دلیل نیست که فرد تفاوت اساسی بین خود طبیعی و "خود واقعی" طبیعت روحانی را فرض می کند؟ و آیا این با خود الهی شرقی اشتباه می شود؟