بعضی از کودکان از نخستین روزهای مدرسه‌رفتن دلهره‌ی جدایی از پدر و مادر دارند. بعضی دیگر به‌شدت از اندیشه‌ی امتحان‌دادن مضطرب و پریشان می‌شوند. برخی کودکان نگران بدرفتاری‌ها و خشونت‌های هم‌کلاسی‌هایشان هستند. چنین کودکانی نمی‌توانند با آسودگی و آرامش خیال به مدرسه بروند و درس بخوانند. بی‌گمان، چنین کودکانی نسبت به یادگیری و کسب دانش بی‌انگیزه و گوشه‌گیر می‌شود و اشتیاقش را برای مدرسه‌رفتن و آموختن از دست می‌دهد. افزون بر این، زندگی اجتماعی این گروه از کودکان به دلیل اینکه از جمع دوستان و هم‌سالان‌شان دور می‌مانند محدود و دشوار می‌شود. چون نمی‌توانند درس بخوانند و برای آینده‌شان برنامه‌ریز کنند.