کتاب راه های نو در روانکاوی، اثری نوشته ی کارن هورنای است که اولین بار در سال 1939 به چاپ رسید. کارن هورنای در این کتاب، راه هایی را توصیف می کند که در آن ها، بیماری های روانی به عنوان تلاشی غیرمعمول برای حفظ زندگی در شرایط سخت و طاقت فرسا عمل می کنند—و همچنین این که روان درمانی چگونه می تواند به افراد کمک کند تا خود را از تفکرات و رفتارهای آسیب زا رها کنند. هورنای با پرداختن به مفاهیم پایه ای مطرح شده توسط فروید—از جمله محرک ها، عقده ی ادیپ و غیره—به شکلی مجاب کننده نشان می دهد که فروید چگونه یافته های خود را بیش از اندازه تعمیم می داد. با این حال، هورنای همچنان نشان می دهد که از طریق بازآرایی و اصلاح بینش های مبنایی فروید، می توان از قدرت و تأثیرگذاری ادامه دار این تفکرات بهره گرفت.