زمینه عصبی- عضلانی در فیزیولوژی ورزش و فعالیت به سرعت رو به تغییر است. بخش اعظم آن به خاطر جوان بودن علوم مرتبط با اعصاب در مقایسه با سایر سیستم هایی است که در این حوزه بررسی می‌شوند. از جمله این سیستم ها می‌توان به سیستم قلبی و عروقی و یا تنفسی و حتی فیزیولوژی عضلات اشاره کرد. به عنوان مثال، می‌دانیم که مکانیزم های مرتبط با تولید پتانسیل عمل، تا دهه 1940، و ثبت ویژگی نورون های پستانداران تا اواخر آن دوره انجام نشد. انجمن علوم عصبی، که بیش از 30000 نماینده دارد ، اولین گردهمایی سالیانه را در سال 1971 با کمتر از 1400 نفر شروع کرد. یکی دیگر از ابعاد مهم علم که مسیر تفکرات و نگرش را در مورد فیزیولوژی ورزشی در حوزه عصبی-عضلاتی تغییر داده است، زیست شناختی در سطح مولکولی است. آموخته‌ها در مورد DNA در دهه 1950، و اندازه گیری سیستماتیک mRNA به عنوان نمایه بیان اثر ژن، در اوایل دهه 1980 صورت گرفت. در نتیجه، ایده و نظر در مورد چگونگی اینکه اعصاب و عضلات با یکدیگر طی فعالیت ورزشی مزمن و حاد همکاری دارند به عنوان بخشی از دانسته‌هایمان در مورد اساس عملکرد اعصاب و سیستم عصبی، این فرصت را می‌دهد تا ورزش و فعالیت را بهتر بشناسیم.