دکتر معین در ابتدای فرهنگ سترگش نوشته است که در قرن پنجم تلاش هایی برای فرهنگ نویسی در ایران انجام شده است. با این همه در معنای علمی و آکادمیک آن در سده ی یازدهم اولین فرهنگ فارسی به نام «فرهنگ ابوحفص سغدی» نوشته شده که البته هیچ نسخه ای از آن تاکنون در هچ کتابخانه ای یافته نشده است! با ورود دانشگاه مدرن به ایران و حضور عالمان ایرانی در دانشگاه های غربی و بازگشتشان به ایران، فرهنگ نویسی شکل گرفت و به بهترین نحو انجام شد، فرهنگ علامه ی دهخدا (مشهور به لغتنامه ی دهخدا) بود که در 16 جلد منتشر شده است. پس از علامه دهخدا، بزرگان دیگری مثل استاد معین و استاد عمید هم فرهنگ های خودشان را تدوین و منتشر کردند. با این همه همواره جای خالی یک فرهنگ نامه با گونه گونی و برآورده کردن نیازهای روز زبان فارسی و واژه های تازه شکل گرفته و بسته به نیازهای مخاطبان مختلف احساس می شد. از همین رو، موسسه ی انتشارات سخن با سرپرستی دکتر «حسن انوری» فرهنگ سخن را در اوایل دهه ی هشتاد، تدوین و منتشر کرد. این فرهنگ که در ابتدا به صورت یک دوره ی بزرگ هشت جلدی و یک دوره ی فشرده ی دو جلدی منتشر شده بود، در طول زمان با گسترش کار به شکل فرهنگ روز، فرهنگ شفاهی، فرهنگ درست نویسی و غیره منتشر شد. «فرهنگ دانش آموز سخن» هم یکی از ابتکارهای ویژه ی دست اندکاران این فرهنگ و دکتر «حسن انوری» بود که به دلیل جامعیت و چندزبانه بودنش یکی از بهترین راهنماها برای دانش آموزان در سنین و پایه های تحصیلی مختلف است. «فرهنگ دانش آموز سخن» فرهنگ لغات و اصطلاحات مصور به زبان های فارسی، عربی، انگلیسی و فرانسوی است که اسامی اشیاء، حرفه ها، زمان ها، اماکن، میوه ها، حیوانات، اشکال هندسی، اعداد، مظاهر طبیعی، گل ها و وسایل پرکاربرد روزمره همراه شکل شان در آن درج شده است.