کتاب بچه‌های ساختمان بیست

حوصله ام سر می رود.از سرایداری بیرون می آیم.توی حیاط هیچ کس نیست.اما ساناز و مانی توی لابی کنار پله ها ایستاده اند و دارند با هم حرف می زنند.می دوم طرفشان.آن ها تا مرا می بینند.می دوند از پله ها می روند بالا.