صبح زود، قبل از شروع مدرسه، باد شدیدی دور زمین بازی چرخید و آشغال ها و برگ ها را توی صورت بچه ها پخش کرد. وقتی زنگ خورد، به سختی می توانستند از زمین بازی به طرف ساختمان مدرسه بروند. باد به شدت به سمت آن ها می وزید و موهای شان را به هوا می برد. با هر تندباد ساختمان مدرسه به یک طرف می رفت و با باد بعدی به طرف دیگر برمی گشت. همین طور که بچه ها به طرف پله ها می رفتند، می توانستند جلو و عقب رفتن ساختمان را حس کنند. هرچه بالاتر می رفتند، ساختمان هم بیشتر تکان می خورد. کتی فریاد زد: «هورا! مدرسه ی کجکی سقوط می کند!»