این کتاب سه رویکرد را به شیوه‌ای روشن و قابل درک معرفی می‌کند و مقدمات فلسفی متمایز و دیدگاه‌های نظری هر رویکرد و همچنین دستورالعمل‌ها و ابزارهای روش‌شناختی را که برای تحلیل گفتمان تجربی ارائه می‌کنند، توضیح می‌دهد. نویسندگان همچنین امکان ترکیب رویکردهای تحلیلی گفتمانی و تحلیلی غیرگفتمانی مختلف را در مطالعه تجربی نشان می‌دهند. در نهایت، آن‌ها تحلیل گفتمان را در بحث ساخت‌گرایی اجتماعی درباره پژوهش اجتماعی انتقادی، زمینه‌سازی می‌کنند، و این دیدگاه را که موضع انتقادی با پیش‌فرض‌های ساخت‌گرای اجتماعی ناسازگار است را رد می‌کنند و استدلال می‌کنند که نقد باید بخشی ذاتی از تحقیقات اجتماعی باشد.