" شب شده بود. ته کوچه بی بی ام زیر تیر چراغ برق ایستاده بود. همچین باد می خورد به پر چادرش. من رو که از دور دید یهو ناله ای کرد و نشست. رفتم خونه مون. بی بی ام واسم جا انداخت. خوابیدم. یک وقت چشم هام رو وا کردم، دیدم بی بی ام بالای سرم نشسته. تو یک کاسه ی مسی، روی انگشتر طلاش آب ریخته. آب و انگشترش رو با قاشق هم می زنه. زیر شونه ام رو گرفت و گفت: آب طلاست. یه قلپ بخور. دلت ترسیده.