«اختلالات عاطفی‌رفتاری کودکان و نوجوانان» نوشته دکتر باقر غباری بناب(-۱۳۳۸) و دکتر میرمحمود میرنسب(-۱۳۵۴) است. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: زمانی که از رفتار و انواع آن در روان‌شناسی و تعلیم‌وتربیت سخن می‌گوییم ـ‌صرف‌نظر از تمام تقسیم‌بندی‌های دیگر‌ــ ‌یک طبقه‌بندی کلی، تقسیم رفتار‌ها به دو دستۀ بهنجار و نابهنجار خواهد بود. اختلال‌های عاطفی و رفتاری کودکان و نوجوانان در قلمرو رفتار‌های نابهنجار قرار می‌گیرند. با توجه به شرایط و مقتضیات زندگی کنونی، تردیدی نیست که ما با کودکان و نوجوانان واجد اختلال‌های عاطفی و رفتاری مواجه می‌شویم، اما سؤال اساسی آن است که با توجه به تغییرات و تحولات پیشرونده در عرصه‌های مختلف علمی، افزایش آگاهی اجتماعی، گسترش روزافزون و رو به تزاید امکانات فن‌آوری و بهداشتی، چرا تعداد این کودکان در حال افزایش است؟ در گستره تحلیل علت شناختی موضوع اختلال‌های عاطفی و رفتاری کودکان، ‌صرف‌نظر از عوامل زیستی تأثیر‌گذار، می‌توان به نقش خانواده، مدرسه، جامعه و فرهنگ اشاره کرد. در حد عوامل مربوط به خانواده شاید بتوان به عواملی مانند دلبستگی نا‌ایمن و نا‌مناسب، تعاملات اجتماعی نا‌رسا یا معیوب، مشکلات فرزند‌پروری، ناسازگاری‌های زناشویی، مسائل اقتصادی و اجتماعی خانواده اشاره نمود. تغییر سبک زندگی خانواده موجب شده است والدین نتوانند اوقات چندانی را با فرزندانشان بگذرانند و وقت خود را بین کار و زندگی در بین اعضای خانواده تقسیم کنند. امروزه والدین بیش‌تر وقتشان را بیرون از خانه، در محل کار، سپری می‌کنند و فرزندان را در منزل تنها می‌گذارند. در صورت عدم برنامه‌ریزی، این تغییر سبک زندگی می‌تواند به دلبستگی ایمن کودکان آسیب وارد کند. کودکان آسیب‌دیده از نظر دلبستگی، در برابر فشارهای زندگی توان مقابله ندارند و نمی‌توانند از منابع درونی خود مانند تاب‌آوری در برابر مشکلات، استفادۀ بهینه کنند. علاوه بر این، در بسیاری مواقع، سبک‌های فرزندپروری غیرمقتدرانه در والدین به پرورش کودکانی با تحمل ناکامی پایین منتهی می‌گردد.