در پیش درآمد این نمایش‌نامه گفت و گویی میان سه تاجر صورت می‌گیرد که هر یک پیرو آیین بودا، زردشت و مسیح هستند .ظاهرا نویسنده با طرح این گفت و گو جایگاه تمدن شرق را بیان می‌کند .در صحنه اول نمایش، ((مارکو)) نوجوانی برازنده و خوش سیماست که تصنیف عاشقانه‌ای را زمزمه می‌کند .او عاشق((دوناتا)) است، اما این دخترک از تصمیم او مبنی بر سفر به شرق نگران است .سرانجام این جوان ماجراجو و خام((عشق)) را رها می‌کند و به همراه پدر و عمویش روانه شرق می‌گردد .سفر مارکو به شرق(چین) بیست و چهار سال طول می‌کشد .او هفده سال را در دربار خاقان چین سپری می‌کند .مارکو در سفر خود به شرق به این حقیقت دست می‌یابد که شرق جایگاه احساس، شعر و بی‌برنامگی است و غرب جایگاه مادی‌گری و سبک سری‌های سوداگرانه . در پایان نمایش، مارکو به همراه تماشاچیان راه می‌افتد و سوار اتومبیلش می‌شود . نویسنده با طرح این بخش از نمایش‌نامه، در واقع چهره مارکوی معاصر را ترسیم می‌کند که سمبل انسان غربی است :سبک مغز و تهی از عشق .