آخرین تیرانداز با ناامیدی بسیار پا به میدان مسابقه گذاشت. اگرتیر او هم به هدف نمی‌خورد، داوران نمی‌توانستند کسی را به عنوان قهرمان تیراندازی آن سال معرفی کنند. آخرین تیرانداز، زه کمانش را کشید و با دقت بسیار به هدف خیره شد. ناگهان احساس کرد دست‌هایش می‌لرزد و هدف در برابر چشم‌هایش رنگ می‌بازد. کمی صبر کرد تا به خودش مسلط شود. چند قدمی به این طرف و آن طرف رفت و دست‌هایش را حرکت داد. با لرزش دست نمی‌توانست به سوی هدف تیراندازی کند. همسر او که در میان تماشاچیان بود، فهمید که شوهرش خودش را باخته و ناآرام است. دلش نمی‌خواست شوهرش مسابقه را ببازد. پسر کوچکش کنارش بود و بازی می‌کرد.