راوی در این داستان که در کتابچه‌ای با طرح‌ها و تصاویر متعدد به چاپ رسیده به زبانی شعر گونه از فرتوت شدن پدر خویش و درختی که در حیاط خانه سالمندان واقع است سخن می‌گوید .او از پرستاران به مثابه ((مردگان)) یاد می‌کند، زیرا آنان روح سالمندان را درنمی‌یابند وکاری مفید یرای آنان انجام نمی‌دهند .راوی درباره درخت مورد نظر در این داستان، خاطرنشان می‌کند...)) :این تنها یک درخت در برابر پنجره اتاق نیست، بلکه برای من حکم مرشدی را دارد که با سلوک بردبارانه‌اش، ابا تردید، و با شکست مرا به‌سمت ((ناب‌ترین)) رشاد می‌کند)) .