در قانون پیران، قانونی به‌دست پادشاهی بر ملکی نهاده می‌شود؛ قانونی که با قانون انجیل که حکم به احترام به والدین می‌کند در تضاد است، و قصد جان پیران مُلک را می‌کند. میدلتون با ایجاد این موقعیت، نخست ایده‌ی قانون را به چالش می‌کشد؛ قانون که رسالتش دفاع از بی‌گناهان، ستاندن داد آن‌ها از ستمگران و دفاع از حقوق مردمان است، در این نمایش جان آن‌ها را به خطر می‌اندازد و مرگ‌شان را رقم می‌زند. نظام قضایی که میدلتون به تصویر می‌کشد، نظامی یک‌طرفه است که بسیار مستبدانه عمل می‌کند؛ کسانی که مشمول این قانون می‌شوند، حتا فرصت دفاع از خود یا اعتراض به حکم خویش را نمی‌یابند. وکلای میدلتون، نه مردان قانون، که بنده‌ی منفعت خویش‌اند. در چنین نظام فاسدی، قانون به‌جای آن‌که باعث راحتی شود، مانع آن می‌شود. قانون از نظر میدلتون، نه باعث خیر که مایه‌ی شر است.