کتاب «کسانی که املاس را ترک می کنند» یک اثر داستانی کوتاه فلسفی توسط نویسنده آمریکایی اورسولا کی لو گین است که در سال ۱۹۷۳ منتشر شد. راوی با توصیفی عمدا مبهم و واضح، جشنواره ای تابستانی را در شهر اتوپیایی اوملاس به تصویر می کشد که رونق آن به بدبختی همیشگی یک کودک مجرد بستگی دارد. کتاب کسانی که املاس را ترک می کنند در سال 1974 نامزد جایزه لوکوس برای بهترین داستان کوتاه شد و در سال 1974 جایزه هوگو را برای بهترین داستان کوتاه برد. تنها عنصر زمانی این اثر این است که با توصیف اولین روز تابستان در Omelas، شهری درخشان از شادی و لذت باورنکردنی، آغاز می‌شود. در این شهر، انقلاب تابستانی با جشنواره باشکوه و مسابقه ای با حضور جوانان سوار بر اسب جشن گرفته می شود. با این حال، به نظر می‌رسد که فضای پر جنب و جوش جشنواره یکی از ویژگی‌های روزمره جامعه سعادتمندی است که شهروندان آن، اگرچه از نظر فناوری و منابع محدود هستند، اما همچنان باهوش، پیچیده و با فرهنگ هستند. املاس هیچ پادشاه، سرباز، کشیش یا برده ای ندارد. ساختار خاص اجتماعی-سیاسی-اقتصادی جامعه ذکر نشده است. راوی صرفا ادعا می کند که از هر چیز خاصی مطمئن نیست.