«ا.ا.بلومبرگ» و «هربرت فایگل» در سال 1931 نام پوزیتیویسم منطقی را به مجموعه ای از افکار مطرح شده در حلقة «وین» پیشنهاد کرده بودند. پوزیتیوسیت ها از میان همة شعبه های فلسفی، «مابعدالطبیعة متعالیه» را طرد می کردند و احکام آن را فاقد معنا می دانستند. از آن جا که امواج فکری این مکتب به فضای فکری ایران نیز رسیده است، نگارنده ضمن معرفی این مکتب فکری، تز معروف این مکتب؛ یعنی اصل «تحقیق پذیری» را شرح و پس از آن، به نقد یک اثر از معروف ترین روسای پوزتییویسم منطقی «آلفرد جولز آیر»؛ یعنی زبان «حقیقت و منطق»، پرداخته است. به دنبال آن، اظهارنظرهای فیزیک دان قرن بیستم «ماکس پلانک» دربارة این مکتب، ارائه شده است. در پایان نیز شرح حال و آثار افراد نام برده شده در سراسر کتاب آورده شده است.