ارتباط بدون خشونت، که در ایران با نام "زبان زندگی" آموزش داده می شود، یک الگوی ارتباطی است که تبادل اطلاعات و حل صلح آمیز اختلافات را تسهیل می کند. ارتباط بدون خشونت بر ارزش های مشترک انسانی و نیازها تکیه می کند و افراد را تشویق می کند از زبانی که سبب مقاومت یا کاهش عزت نفس می شود، پرهیز کنند و به جای آن از زبانی کمک گیرند که حسن تفاهم را افزایش می دهد. ارتباط بدون خشونت بر پذیرش مسوولیت فردی در انتخاب ها و افزایش کیفیت ارتباط، به عنوان اهدافی اولیه تاکید دارد و حتی با وجود عدم آشنایی طرف مقابل با آن، روشی موثر است.