علی ابن ابی‌طالب (ع) داماد و پسر عم پیامبر، نخستین امام شیعه، و چهارمین خلیفة جامعة نوپای اسلامی بود. پیامبر او را «باب» شهر علم می‌خواند و حقیقتا علی (ع) مهم‌ترین و تنها مرجع مهم روحانی و عقلانی در اسلام بعد از حضرت محمد (س) است. کتاب حاضر که از سه بخش تشکیل شده، نه تنها مقدمه‌ای بر اندیشه‌های یکی از برجسته‌ترین و اصیل‌ترین شخصیت‌های دین اسلام است، بلکه تبیین روحانیت و معنویتی است که شالودة گفتمان اخلاقی و عملی اسلام را پدید می‌آورد. نگارنده در بخش نخست شخص علی (ع) و به شیوه‌ای کلی روحانیت او را با توجه خاص به طارمه‌های روحانی و اخلاقی عقل در تعالیم او معرفی می‌کند. در بخش دوم، تصور قدسی علی (ع) از عدالت را مطرح می‌سازد و از نامة معروف آن حضرت به مالک اشتر به عنوان نقطة شروع بهره می‌گیرد. در بخش سوم نیز موضوع تحقیق روحانی از راه ذکر الله را که کانون رویة عارفانة صوفیان است به بحث می‌گذارد.