فیلسوف رسانه ها (مدیا) ، ویلم فلوسر ، یک روش جدید انقلابی برای تفکر در مورد عکاسی ارائه داد. تجزیه و تحلیل رسانه از نظر زیبایی شناسی ، علم و سیاست روشهای جدیدی برای درک هم بحرانهای فرهنگی گذشته و هم شکلهای اجتماعی جدیدی که در درون آنها پدید آمده ، فراهم کرده است. فلوسر نشان داد که چگونه تبدیل شدن متن به فرهنگ بصری (از خطی بودن تاریخ به دو بعدی بودن سحر و جادو) و نیز تبدیل شدن جامعه ی صنعتی به جامعه پسا صنعتی (از کار به اوقات فراغت) مدام جابه جا می شود و چطور عکاسی به ما اجازه می دهد که این تغییرات را با وضوح خاصی بخوانیم و تفسیر کنیم. فلاسر با این فرضیه جسورانه آغاز می کند که دو نقطه عطف اساسی در فرهنگ بشر وجود داشته است. اولین اختراع نوشتن خطی و دومین اختراع تصویربرداری فنی ، ابتدا از طریق عکاسی بوده است. فلوسر در کتاب درباب فلسفه ی عکاسی به طور گسترده ای در مورد "دستگاه" دوربین به عنوان ابزار یا آپاراتوسی که "برنامه" خودش را دارد ، که باعث می شود حاکم بر کنترل انسان باشد صحبت می کند. این که عکاسان در حال بازی با یک دوربین هستند ، اما همیشه تحا سیطره ی قوانین برنامه ریزی شده ی دستگاه قرار دارند.