این کتاب خوانندگان را از طریق مطالعات اولیه ی لاکانی روی پارانویا ( بدگمانی)، به سمت نوآوری تحلیلی بعدی او، ساختار زبانی الحاقی او به مکتب فرودیسم و نظریه ی جدید لاکان روی نوزادان به نام فاز آینه، ساختار هویت و بالاخره پویاشناسی روان، هدایت می کند. کتاب همچنین روشن کننده ی این مطلب است که اگر چه لاکان بسیار تحت تاثیر پست مدرن در ادبیات، هنر، فلسفه و فمینیسم قرار گرفت، اما نظریه های او خردوزری فرهنگی نیست بلکه ریشه در تمرینات بالینی دارد. متن شیوا و رسای داریان در کنار تصویر سازی های جودی گروز، برای تمامی کسانی که نسبت به نظریات لاکان کنجکاو بوده اند و به خاطر نثر خاص لاکان سرخورده شده اند، راهگشا و برای شناخت این تئوریسین بزرگ مفید و موثر است...