همان طور که بچه ی بفهم و بچه ی نفهم داریم تا دلتان بخواهد واژه ی بفهم و واژه ی نفهم داریم. بچه ی بفهم با یک اشاره حواسش را جمع می کند و مواظب همه چیز هست، اینکه چطور به خان عمو سلام کند، کجای دست عمه را ببوسد و چطور به مهمان ها لبخند سفارشی بزند. بچه ی نفهم تو سرش هم بزنی، کار خودش را می کند؛ مثلا بعد از اینکه با نی نی های مفو دست داد و روبوسی کرد و لپشان را چندبار کشید، آخر کار می رود سراغ خان عمو. از کنار موجود مهمی مثل عمه بی اعتنا رد می شود انگار از کنار تشت آب یا جارو و خاک انداز و فوقش جاروبرقی رد شده است. معلوم است در آینده، عمه به او محل سگ نمی گذارد. هر عملی را عکس العملی است...