راستش خیلی هم مطمعن نیستم بشود نامش را صدا گذاشت. دقیق تر از آن بود که بتوان آن را لرزه، جریان یا حتی ضربان نامید. هر قدر هم که برای شنیدنش تلاش می کردم _منبع، آهنگ و طنین آن_ مبهم باقی می ماند. هیچوقت ندانستم چطور توصیفش کنم.اما هرازگاهی دست به مقایسه می زدم: نجوای سرد چشمه ای در زمستان که سکه ای داخلش می افتد؛ لرزش مایع داخلی گوش وقتی از چرخ فلک پیاده می شود؛ صدای عبور شب وقتی معشوقت تلفن را قطع کرده ولی گوشی هنوز در دست توست...