ولاسکوئز نقاشی اسپانیایی که در دوره سلطنت فیلیپ چهارم می زیست، تصویرگر برجسته ای از دوران خود، از جمله شیوه لباس پوشیدن بود. سیاه، رنگ غالب در لباس مردان و زنان بود که در پارچه های گران بهایی چون مخمل و ساتن به کار می رفت. این لباس ها تزیین هایی از طلا و نقره داشت. استفاده از پارچه های کتان لطیف و تافته های سفید برای سر آستین ها و یقه، از تیرگی لباس می کاست. گرچه لباس سفید کمتر پوشیده می شد، ولی در صورت استفاده از آن، یقه و سر آستین ها را به رنگ قرمز یا صورتی برمی گزیدند. تمامی پوشاک زنان با برودری دوزی با جواهر، به ویژه مروارید تزیین می یافت. از روبان، قیطان و منگوله نیز برای تزیین استفاده می کردند. بیان شده است که فیلیپ ابداع کننده یقه ای نسبتا کوچک و ظریف از پارچه نازک با آستری از مقوا بود. این یقه صاف و گوشه دار، از جلو بسته می شد و از بالای یقه ی ایستاده دابلت بیرون می آمد. این یقه به زبان انگلیسی نک ویسک نامیده می شد. نوع دیگری از همین یقه را که روی یقه دابلت می خوابید، فالینگ بند می خواندند. این یقه بسیار راحت تر و ساده تر از یقه های بزرگ چین دار بود. مردان زنجیرهای سنگین از طلا به گردن می آویختند. بند کفش های مردانه، بزرگ و تبدیل به گل یا پاپیون شد و نام گل کفش به خود گرفت. پیراهن زنان بلند بالا با بالاتنه ای چسبان بود که در جلو به شکل سه گوشه ای نوک تیز درمی آمد. یقه ها چون دوره گذشته چین دار بود و در حاشیه اش تور دوخته می شد. در یکی از آثار ولاسکوئز، ماری آن، ملکه اسپانیا پیراهنی بر تن دارد که یقه آن نه از کتان که پارچه متداول برای یقه بود، بلکه از پوست روباه است. تا سال های دهه۱۶۳۰، زیر دامنی مخروطی شکل همچنان پوشیده می شد. ولی بعدها شکل آن تغییر یافت. قسمت های جلو و پشت دامن کاملا تخت و صاف و بدون برجستگی و دو طرف آن دارای برجستگی زیاد شد. به طوری که عرض دامن برابر با قد دامن گردید. علاوه بر دامن خود پیراهن، دامنی بسیار کوتاه به درز کمر دوخته می شد که پپلم نام داشت.