کتاب تماشاگر رهایی‌یافته

نظریه پردازان هنر و فیلم معمولا مخاطب مدرن را از نظر زیبایی شناختی و سیاسی منفعل نشان می دهند. در پاسخ، هم هنرمندان و هم متفکران به دنبال تبدیل تماشاگر به یک عامل فعال و نمایش به یک اجرای جمعی بوده اند. رانسیر در ادامه فیلم تحسین‌شده «آینده تصویر» رویکردی کاملا متفاوت برای این تلاش برای رهایی دارد. او ابتدا با پرسیدن اینکه دقیقا منظور ما از هنر سیاسی یا سیاست هنر چیست، در ادامه به این می‌پردازد که سنت هنر انتقادی و میل به وارد کردن هنر در زندگی چه دستاوردهایی داشته است. آیا نقد ستیزه جویانه مصرف تصاویر و کالاها، از قضا، به تایید غم انگیزی از قدرت مطلق آن تبدیل شده است؟