تاریخ زیباشناسی تاریخ اندیشه فلسفی نظام وار در خصوص هنرها، در غرب، با افلاطون آغاز می شود. اما این را که به دستاورد بزرگ او در این خصوص چه اندیشه هایی مقدم داشتند یا زمینه آن را فراهم آوردند، ما فقط می توانیم حدس بزنیم. بدین ترتیب حکم زیباشناسی مشهور هومر در خصوص تصویر منقش بر سپر آخلیس مبنی بر اینکه اثر شگفت انگیزی بود – اگر چنین بوده باشد – اشاره است به آغاز شگفتی در باب تقلید، یعنی نسبت موجود میان باز نمود و شی یا نمود و واقعیت. افلاطون نتایج زیباشناختی تفکرات پارمندیس و دموکریتوس را در باب این مسئله نشان می دهد. به علاوه، ارتقای هومر و هسیود به مقام حکیم و پیش بین و آموزگاران اخلاق و دین، آن گاه که کسنوفانس و هراکلیتس آن ها را به واسطه جهل فلسفی شان و بد نمایاندن خدایان به باد حمله گرفتند، به نزاع بر سر حقیقت شعر منتهی شد.