زیرو: آها... تازه از نبراسکا برگشته بود مرتیکه ی دائم المست، مرغی رو که دختر آلن گینزبورگ براش تو سس قارچ خوابونده بود رو به دندون گرفته بود و فحش می داد حروم زاده، من داشتم کتاب خشم و هیاهوی فاکنر رو می خوندم که دیدم سروصدا بالا گرفت، رفتم پایین دیدم تو آشپزخونه سس قرمز ریخته کف کاشی سرامیکا، لندهور با دست گلوی مادرم رو گرفته بود و خفه اش می کرد، از خشم منم با لبه ی کتاب کوبیدم تو ملاجش، پنج بار زدم تا شل شد، چشای مادرم نزدیک بود بیفته زمین از سفیدی زیاد، سیلور استالونه ی تو خالی رو بردم تو اتاق، خشم و هیاهو رو برگ به برگ آب و تاب دادم و خمیر کردم و با یه قیف فرستادم تو معدش، گذاشتم ادبیات حسابی تو روده هاش بچرخه، بعدم مرد! پزشک قانونی هم گفت علت مرگ مسمویته. با سرب کلمات مرد، پس شما داغونا نگید ادبیات به دردِ کوفتم نمی خوره... ادبیات می تونه کوهی از عضله رو مثل سوشی نرم کنه بندازه کف اتاق.