کتاب بسط تجربه نبوی

در قبض و بسط تئوریک شریعت سخن از بشری بودن و تاریخی بودن و زمینی بودن معرفت دینی می رفت و اینک در بسط تجربه نبوی خن از بشریت و تاریخیت خود دین و تجربه دینی می رود.به عبارت دیگر این کتاب رویه بشری و تاریخی و زمینی وحی و دیانت را،بدون تعرض به رویه فرا تاریخی و فرا طبیعی آن،بل با قبول و تصدیق آن می کاورد و باز مینماید. این کتاب را پیامبرنامه نیز میتوان نامید چرا که سرا پا از بسط دین به به تبع بسط و تجربه درونی و بیرونی پیامبر حکایت میکند و وحی رسالت را تابع شخصیت رسول می شمارد.خاتمیت نبوت را مقتضی و موجب ختم حضور نبی در عرصه دینداری نمیگیرد بل بر این حضور به خاطر تامین طراوت تجربه های دینی انگشت تاکید می نهد و عمده سخن در آن،مربوط به منزلت کانونی شخصیت بشری پیامبر در تشریع و تجربه دینی،و نقش ولایت او در تداوم دینداری است. علم کلام جدید ما امروز با ایراد عنصر بشریت و تاریخیت در دین و معرفت دینی و حیات رجال الهی،آگاهانه بابی در دین شناسی بر خود می گشایدکه بر گذشتگان بسته بود و به توازنی وفا میکند که قرن ها بی وفایی و بی مهری دیده بود.بسط تجربه نبوی هم دوست دارد تا جهدی کوچک در این جهاد بزرگ تلقی شود.