این مقررات در دهه چهل، که بعدها در فصلی از استاندارد ۵۱۹ ایران قرار گرفت، گامی در مسیر مقاوم‌سازی سازه‌ها در برابر زلزله‌های مخرب در ایران بود. تصویب و اجرای اجباری آیین‌نامه ویرایش چهارم آیین نامه ۲۸۰۰ ها در برابر زلزله (استاندارد ۲۸۰۰) در سال های ۱۳۶۶و ۱۳۶۷ نیز عزم ملی و برنامه دولت ایران را با وجهه علمی، رسمیت قانونی بخشید.

تدوین آیین نامه ۲۸۰۰ موجب رونق ضوابط مهندسی در روند ساخت و ساز کشور شد و در عین حال، تلاش برای اجرای فراگیر آن و جلوگیری از تخلفات، در کاهش خسارات ناشی از زلزله، بسیار مؤثر بود.

دولت، تجدید نظر در «آیین‌نامه طراحی ساختمان ها در برابر زلزله» را بر عهده وزارت مسکن و شهرسازی (مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن) گذاشته‌ است که این مهم هر ۵ سال یک بار انجام پذیرد. درحال حاضر ویرایش چهارم آیین نامه ۲۸۰۰ منتشر شده است.