اعتیاد به بی شعوری به اندازه اعتیاد به الکل و مواد مخدر، مهلک و خطرناک است. بیماری بیشعوری بسیاری از افراد جامعه را مبتلا کرده است. اکثر مردم از بیماری بیشعوری خود اطلاع ندارند و این موضوع برای من نیز صدق می کرد. با خودم بسیار کلنجار رفتم تا با بیشعوری ام کنار بیایم. برداشتن نقاب هایی که اشتباه ها و عیوب انسان ها را هویدا می کند، آسان نیست. برای نوشتن این کتاب یا صحبت درباره موضوع های مرتبط با آن، بسیار این دست و آن دست می کردم. نمی خواستم همه دنیا بعد از خواندن کتابم متوجه بیشعوری ام شوند؛ اما در نهایت وجدانم دوستانم و بیمارانم مرا متقاعد کردند که کل دنیا از قبل پی به بیشعوری من برده اند و به این ترتیب بود که با بازگو کردن داستان زندگی ام فرصت تقديم هدیه ای به مردم دنیا را پیدا کردم. با این کار، افرادی مانند من نیز به بیشعوری شان پی می برند و قدم در مسیر بهبودی می گذارند. از این رو، متواضعانه تصمیم گرفتم داستان غم انگیز اعتیاد به بیشعوری خودم و مسیر دشوار بهبودی ام را به اشتراک بگذارم.