رمان نخست «لوییزلی»، مرزهای محکم و ثابت زندگی روزمره را به چالش می کشد: مادری جوان و ساکن در «مکزیکو سیتی» هنگام نوشتن یک رمان، به زمانی فکر می کند که به عنوان مترجم آثار ناشناخته، در یک انتشارات کوچک و مستقل در «هارلم» کار می کرد. او که قبل از ازدواج و بچه دار شدن در آن انتشارات مشغول بود، اکنون روزهایش را با تنهایی و خلوتی خودخواسته و حفظ کردن اشعاری از «لورکا»، «امیلی دیکنسون» و «ویلیام کارلوس ویلیام» سپری می کند. او پس از مدتی، شیفته ی «ژیلبرتو اوون» می شود: شاعری مکزیکی که در اوج جنبش «رنسانس هارلم»، در «هارلم» زندگی می کرد. حالا این شخصیت هر کاری از دستش برمی آید انجام می دهد تا کارگزار ادبی خود را مجاب کند که آثار «ژیلبرتو اوون» را به چاپ برساند.