«گمان نمی‌کنم. تو تاریکی بیشتری به درونت راه می‌دهی. باید محکم باشی، با مبارزه بیرونش کن. نگذار وقایع بیرونی تو را تحت تأثیر قرار دهند، مثل این ضربه‌ی قبلی. به جای انتخاب شیوه‌ی فکر کردن، می‌گذاری اتفاقات روش بازی را به تو دیکته کنند.» «گوش کنید. من یک انسان هستم. بازی را با دو باگی شروع کردم. فکر می‌کنم کمی ناراحت شدن طبیعی باشد.» «شاید طبیعی باشد، امّا چیزی را درست نمی‌کند. بازیکنی که تو می‌خواهی بشوی اجازه نمی‌دهد آخرین ضربه‌اش بر او تأثیر بگذارد، مخصوصا اگر ضربه‌ی بدی بوده باشد. باید یک بار برای همیشه تصمیم بگیری که کنترل دست کیست. اگر این کار را نکنی، هرگز برنده نمی‌شوی. فقط یک ضربه‌ی خراب در اوّل بازی کافی است تا تمام مسابقه را برایت نابود کند.»